Ik zag het boek al veel voorbij komen op Instagram. De cover is prachtig en het verhaal intrigerend. Nu kon ik het eindelijk zelf lezen. En ik kan je zeggen: het is meteen een van mijn nieuwe favorieten! In deze blog vertel ik je waarom jij ook Het Perenlied moet lezen.
Om eerlijk te zijn: het was even wennen. Na eindeloos auto-fictie en realistische romans te hebben gelezen, is dit toch wel andere koek. Het verhaal gaat over De Bietenkoningin die wordt geboren uit twee vaders en drie bieten. Ze woont en werkt in Disneyland Florida. Tot zo ver denk je: is dit een sprookje? Ja en nee tegelijk. Het is fantastisch (in alle betekenissen van het woord). Je moet je voorstellen dat in dit boek alles anders is dan je verwacht. Het alledaagse wordt magisch en wat wij als magisch zien, zoals Disney, blijkt juist een bittere, plompe realiteit te zijn. De Bietenkoningin ontmoet collega Gabriël en ze komen erachter dat ze beide een hekel hebben aan het Disneypark. Als hun protestactie mislukt, vertrekt de Bietenkoningin naar New York, waar haar vader verblijft. Hij is nog steeds in rouw om zijn geliefde die omkwam bij 9/11 – een gebeurtenis die ook de lezer tot het eind van het boek bezighoudt.
Ik had het laatst nog met vrienden over dat boeken vaak tragisch zijn en dat het alleen maar over pijn en verdriet kan gaan. In dit boek zit óók pijn en verdriet, maar het is bovenal een boek om heel erg blij van te worden. Ik zat vaak te glimlachen bij lieve scènes en ik herkende veel in het boek van fantasietjes die ik zelf als kind sterk had. Over de gevoelens die levenloze dingen hebben, betekenis toeschrijven aan random gebeurtenissen, de hoop dat er een dolfijn door de sloot zwemt. Durf te dromen! Het boek deed me daarom ook denken aan ‘Een goede nachtrust‘ van Peter Buurman en ‘Vele vreemde vormen‘ van Tom Hofland. Even wat meer afstand nemen tot de realiteit en gewoon een verhaal verzinnen, zónder dat het betekenisloos wordt. Het is een boek over het verlangen naar een gelijke en op zoek zijn naar verbinding. Maar ook over rouwen. En over het leven in een wereld met een beetje te weinig liefde, terwijl je er zelf van overloopt.
In de boeken die ik normaal lees, maakt het niet zo veel uit hoe je je een ruimte voorstelt. Als er weinig omschreven wordt, kan je het zelf gemakkelijk invullen. Maar bij zo iets fantasierijks als het Perenlied, is het van belang dat bepaalde zaken uitvoerig beschreven worden. Het is een moeilijke balans tussen te veel en te weinig omschrijvingen door een auteur. Soms kan een uitvoerige beschrijven er juist voor zorgen dat je andermans fantasie moeilijk voor je kan zien. Maar ik moet zeggen, Joost Oomen slaagt er heel goed in om het zo op papier te zetten dat het fantaseren vanzelf gaat. In het begin moest ik even een knop omzetten, maar als je eenmaal in de wereld van de Bietenkoning zit weet je niet meer beter. De meeste stukken beleefde ik als een film, wat er ook in resulteerde dat ik razendsnel door het boek heen was.
Dit boek is de ideale smaakbreker en daarom zou jij het ook moeten lezen! Er is weinig magisch realistische Nederlandse literatuur te vinden, in elk geval puilt mijn boekenkast er niet van uit. Eindelijk weer eens wat anders dan dat eeuwige realisme. Het Perenlied zoekt de grenzen van je fantasie op, maar zonder kinderlijk te worden. Nee, Het Perenlied zit echt boordevol potentie. Het is grappig en vindingrijk. Je wordt er vrolijk van. Zodra je het in je kast zet hoor je het zachtjes rinkelen. En als je wat beter luistert, dan ga je misschien het Perenlied vanzelf wat vaker horen…
Fiets even langs je lokale boekhandel, of bestel het daar online!